Στηρίζει τις πολύμορφες κινητοποιήσεις γυναικείων και ΛΟΑΤΚΙ κινήσεων που στρέφονται ενάντια στην διπλή καταπίεση των γυναικών και το εκμεταλλευτικό σύστημα που την αναγεννά και την βαθαίνει.
Φέτος για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η 8η Μάρτη. Μετά από πρωτοβουλία δεκάδων εργατικών σωματείων στα νοσοκομεία, την εκπαίδευση, τους δήμους, τα υπουργεία, τα ΜΜΕ που αποφάσισαν απεργία παίρνοντας έμπνευση από τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος, συνδικάτα όπως η ΠΟΕΔΗΝ, η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ΕΝΙΘ πήραν απόφαση να καλέσουν απεργία και διαδήλωση, αναγκάζοντας και την ΑΔΕΔΥ να πάρει απόφαση για στάση εργασίας.
Η απόφαση για απεργία ξεσηκώνει φοιτητικούς συλλόγους, ομάδες ΛΟΑΤΚΙ και γυναικών, δημοτικές κινήσεις που ενώνουν τη φωνή τους με τα σωματεία. Καθημερινά προστίθενται νέες αποφάσεις που απλώνουν το απεργιακό κάλεσμα σε πολύ περισσότερους εργατικούς χώρους, σχολές, σχολεία, γειτονιές και πόλεις.
Η κρίση όλα αυτά τα χρόνια έχει τσακίσει μια σειρά από εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις. Οι κυβερνήσεις των μνημονίων, συμπεριλαμβανομένης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν προχωρήσει σε μια σειρά μέτρα και αποφάσεις που πλήττουν με ιδιαίτερο τρόπο τη θέση της γυναίκας. Η ανεργία έχει χτυπήσει περισσότερο τις γυναίκες. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας που εφαρμόζονται τόσο στον ιδιωτικό αλλά και στο δημόσιο τομέα, έχουν σημάνει μείωση στα εισοδήματα των εργαζόμενων γυναικών, δουλειά χωρίς δικαιώματα, δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, ενώ μια σειρά από αποφάσεις βάζουν στο στόχαστρο ακόμα και την άδεια μητρότητας. Την ίδια στιγμή η ανισότητα στους μισθούς ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες παραμένει σε πολύ ψηλά επίπεδα (έως και 45%).
Οι μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας έχουν φορτώσει ακόμα περισσότερο τα οικογενειακά βάρη στην πλάτη της εργατικής οικογένειας και των γυναικών. Η διάλυση της πρωτοβάθμιας Υγείας, των ΚΑΠΗ, των παιδικών σταθμών, των σχολείων και όλων των Δημόσιων Υπηρεσιών κάνουν την καθημερινή ζωή στο σπίτι μαρτύριο για εκατομμύρια γυναίκες. Επιπλέον, η αύξηση της βία, αποτέλεσμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, πλήτει ακόμα περισσότερο τις γυναίκες, εκτινάσσοντας δραματικά τον αριθμό των δολοφονιών και των κακοποιήσεων.
Τα τελευταία χρόνια, σε όλο τον κόσμο οι αγώνες των γυναικών, για τα εργασιακά δικαιώματα, για τον έλεγχο του σώματός τους, ενάντια στην καταπίεση και την έμφυλη βία ξαναφουντώνουν. Σε όλη την Αμερική, την Ισπανία, την Ιρλανδία και παντού οι αγώνες δυναμώνουν και συντονίζονται. Φέτος για πρώτη φόρα συζητιέται η προοπτική η 8 Μάρτη να εξελιχθεί σε Πανευρωπαϊκή Απεργία!
Αυτοί οι αγώνες δείχνουν το δρόμο. Διεκδικούμε από το κράτος μαζικές προσλήψεις στους Δήμους για τη λειτουργία παιδικών σταθμών. Στα Νοσοκομεία για φροντίδα της εγκυμοσύνης και της γέννας αλλά και για ασφαλείς, δωρεάν εκτρώσεις. Κατοχύρωση των αδειών μητρότητας. Υπηρεσίες σε κάθε χώρο δουλειάς (όπως εστιατόρια) που να διευκολύνουν τις ζωές των εργαζόμενων γυναικών.
Διεκδικούμε ίσα δικαιώματα για όλους και όλες στη δουλειά, στη μόρφωση και την υγεία.
Εκατό χρόνια μετά την καθιέρωση της 8 Μάρτη ως ημέρα αγώνα των εργαζόμενων γυναικών, απεργούμε και διαδηλώνουμε μαζί με το γυναικείο και εργατικό κίνημα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου